به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ ممکن است شما هم مقالات یا مطالبی پیرامون رایانش مرزی شنیده باشید. واژه‌هایی مثل Edge یا کلاد (ابر) از واژه‌های مصطلح هستند. اما وقتی وارد دنیای فناوری می‌شوند یا اینکه پدیده‌ی جدیدی با نام آنها در دنیای فناوری پدیدار می‌شود، باید به‌دنبال معانی جدیدی برای آنها باشیم. اما رایانش مرزی یا اج چیست؟
![]()
رایانش مرزی چیست؟
در ابتدا، تنها یک کامپیوتر بزرگ وجود داشت. بعد از آن و در دوره‌ی یونیکس ما نحوه‌ی متصل شدن به آن کامپیوتر را با استفاده از پایانه‌ها یاد گرفتیم. سپس کامپیوترهای شخصی وارد کار شدند و مردم عادی با ورود آنها برای اولین بار صاحب سخت‌افزارهایی برای خودشان شدند.
اکنون درسال ۲۰۱۸ وارد عصر رایانش ابری شده‌ایم. بسیاری از ما هنوز کامپیوترهای شخصی داریم، ولی اکثرا از آنها برای دسترسی به سرویس‌های متمرکزی مثل دراپ‌باکس، جیمیل، آفیس ۳۶۵ و اسلَک استفاده می‌کنیم. همچنین دستگاه‌هایی مثل آمازون اکو، گوگل کروم‌کست و اپل TV دارای محتویات و هوش ابری هستند (برعکس دستگاه DVD در مجموعه‌ی تلویزیونی خانه‌ی کوچک یا نسخه CD دانشنامه انکارتا که کاربران در دوره‌ی کامپیوتر شخصی از آنها لذت می‌بردند.
رایانش ابری غیر از متمرکز بودن، جنبه‌های جالب دیگری هم دارد. درصد زیادی از شرکت‌های جهان اکنون متکی به زیرساخت، میزبانی، یادگیری ماشینی و قدرت پردازش ارائه‌دهندگان خدمات ابری مثل آمازون، مایکروسافت، گوگل و IBMهستند.
آمازون به‌عنوان بزرگ‌ترین ارائه‌دهنده‌ی خدمات ابری عمومی (منظور از عمومی، نقطه‌ی مقابل خصوصی موجود در شرکت‌هایی مثل اپل، فیسبوک و دراپ‌باکس است) ۴۷ درصد بازار را در سال ۲۰۱۷ به خود اختصاص داده بود.
پیدایش رایانش ابری باید ذهن ما را به این سمت ببرد که شرکت‌های بزرگ می‌دانند دیگر جای رشد چندانی در فضای ابری باقی نمانده است. تقریبا همه‌ی مواردی که می‌توان آنها را متمرکز کرد، متمرکز شده‌اند. پس اکثر فرصت‌های جدید برای ابر، وارد رایانش ابری شده است؛ اما اج چیست؟
لغت اج در این متن به‌معنای توزیع جغرافیایی لفظی است. رایانش اج یا مرزی، به‌جای رایانش ابری که در حدود بیش از ۱۰ مرکز داده انجام می‌شود، در خود منبع داده انجام می‌شود. البته چنین امری به‌معنای پایان راه رایانش ابری نیست، بلکه بدین معناست که خود شما به‌عنوان کاربر هم به‌گونه‌ای نقش ابر را بازی خواهید کرد. اکنون از بحث لغوی اج خارج می‌شویم و در عمل رایانش اج را بررسی می‌کنیم.
تأخیر
یکی از مزایای رایانش اج سرعت فوق‌العاده‌ی آن است. در حال حاضر اگر کامپیوتر A بخواهد با کامپیوتر B در آن سوی دنیا ارتباط برقرار کند، کاربر با تأخیر مواجه خواهد شد. لحاظات کوتاهی که بعد از کلیک کردن روی لینک، مرورگر صفحه را باز می‌کند، به‌دلیل همین بحث سرعت است. بازی‌های ویدیویی چندنفره برای کاهش تأخیر بین کامپیوتر شما و دوست‌تان موقع شلیک به یکدیگر، از تکنیک‌های خاصی استفاده می‌کنند.
دستیاران صوتی معمولا باید درخواست‌های کاربر را در فضای ابری بررسی کنند و این امر رفت و برگشتی می‌تواند زمان‌بر باشد. اکوی آمازون باید سخنان کاربر را پردازش کند، آن را فشرده کرده و به فضای ابری بفرستد؛ و داده‌های ارسالی در آنجا هم باید توسط یک رابطه برنامه‌نویسی کاربردی مورد بررسی قرار بگیرد تا در نهایت مورد ساده‌ای مثل وضعیت آب‌و‌هوا را در اختیار کاربر درخواست‌کننده قرار دهد. درنهایت جواب سوال کاربر از طریق اکو به او منتقل می‌شود و مثلا وی متوجه می‌شود که آب‌وهوای امروز فلان دماها را دربر خواهد داشت و او باید برای مثال لباس گرم بپوشد.
از همین رو، این ایده که که آمازون روی تراشه‌های خودش برای الکسا کار کند، می‌تواند کاملا معقول باشد. هرچه پردازش آمازون روی دستگاه اکوی محلی کاربران بیشتر شود، اتکا و وابستگی اکو به فضای ابری کمتر می‌شود. بنابراین آنها جواب‌های خود را سریع‌تر دریافت خواهند کرد، هزینه‌ی سرورهای آمازون کاهش خواهد یافت و اگر اقدامات لازم انجام شود، حریم خصوصی کاربران نیز تقویت خواهد شد (البته اگر آمازون هم برای این موضوع تلاش کند).
حریم خصوصی و امنیت
رایانش اج مزایایی برای حریم خصوصی دارد، ولی تضمینی در آنها نیست.
شاید فکر کردن به حریم خصوصی در ابتدا کمی عجیب باشد؛ ولی قابلیت‌های امنیتی آیفون می‌تواند نمونه‌ی خوب و قابل قبولی از رایانش اج باشد. اپل تنها با رمزگذاری و مرتب کردن اطلاعات بیومتریک یا زیست‌سنجی دستگاه‌های خود، نگرانی‌های مربوط‌به امنیت و حریم خصوصی ابر متمرکز در دستگاه‌های کاربرانش در دنیا را حل می‌کند.
اما دلیل دیگری که ما احساس متفاوتی نسبت به رایانش مرزی داریم، توزیع کار پردازش است. تعیین کار پردازش به‌صورت مرکزی مدیریت می‌شود. یک کاربر مجبور نبود برای ایمن نگه داشتن آیفون خود، سخت‌افزار و نرم‌افزار و بهترین اقدامات امنیتی را ترکیب کند.
بحث مدیریتی رایانش اج، برای امنیت بسیار مهم هستند. مثلا مدیریت ضعیف اینترنت اشیا آسیب‌های زیادی به مصرف‌کنندگان وارد کرده است.
SwiftOnSecurity در ۱۷ اکتبر سال ۲۰۱۷ چنین اعلام کرده بود:
لوازم الکتریکی مصرف‌کنندگان، به‌منزله‌ی جعبه‌هایی پلاستیکی همراه با یک توزیع لینکوس داخلی رها شده هستند.
به‌همین دلیل، مایکروسافت در حال حاضر روی آژور اسفر کار می‌کند که شامل نسخه‌ای از سیستم عامل لینوکس، یک میکروکنترلر و یک سرویس ابری کار می‌کند. ایده‌ی پشت کار مایکروسافت این است که دستگاه توستر شما هم باید به‌اندازه‌ی ایکس‌باکس آپدیت و مدیریت شود تا شانس هک شدن آن پایین بیاید.
نمی‌دانیم که صنعت دنیا از راه حل ویژه‌ی مایکروسافت برای مشکل امنیتی اینترنت اشیا استقبال خواهد کرد یا خیر؛ ولی به‌نظر اکثر سخت‌افزارهایی که چند سال پیش خریده‌ایم، آپدیت خواهند شد و کار مدیریت آنها به‌صورت مرکزی انجام خواهد شد. در غیر این صورت، دستگاه برشته‌کن و ماشین ظرف‌شویی به یک بات‌نت تبدیل می‌شود و زندگی شما را نابود خواهد کرد.
اگر به گفته‌های فوق شک دارید؛ نگاهی به موفقیت گوگل، مایکروسافت و موزیلا در انتقال مرورگرهایشان به یک مدل همیشه‌سبز داشته باشید.
به این مورد فکر کنید: شما شاید بتوانید نسخه‌ی کنونی ویندوز خود را به‌راحتی با دوستان خود در میان بگذارید؛ ولی آیا نسخه‌ی دقیق کرومی را که استفاده می‌کنید می‌دانید؟ پردازش مرزی بیشتر مانند کروم خواهد بود تا ویندوز.
